پنجره های کانون شدگی: بررسی مکانیسم “پنجره های کانون شدگی” راوی در فیلم ساعتها اثر استفان دالدری

چکیده در روای تشناسی، کانونی شدگی به زاویة دیدی اشاره دارد که مخاطب از درون آن، حوادث و اتفاقات داستان را م یبیند و فضای روایت، افکار، احساسات، آلام و نگرشهای شخصی تها را درک م یکند. از آن گذشته، یان ) 1996 ( در نظریه کانون یشدگی خود اصطلاح «پنجر ههای کانون یشدگی » را مطرح می کند. بر طبق نظر یان، در پنجره های کانونی شدگی، راوی و کانو نکنندگان پنجره هایی خیالی به سوی حوادث و اتفاقات روایت می گشایند. همواره باز شدن این پنجره ها توأم با ظهور علامت هایی است. براین اساس، در این مقاله نگارنده تلاش می کند تا به بررسی فیلم ساعتها از منظر پنجره های کانون یشدگی بر طبق مدل یان ) 1996 ( بپردازد. سئوالی که این مقاله سعی در پاسخ دادن به آن دارد این است که چه الگو هایی منجر به جا به جایی پنجره های کانونی شدگی راوی می شود؟ یا به تعبیری دیگر، چه نشانه هایی به هنگام باز شدن هر یک از پنجره های راوی در فیلم ظاهر می شود؟ در نهایت خواهیم دید که مهمترین ابزارهای ارتباط دهنده پنجره های راوی به یکدیگر عبارتند از: 1. صداها، اعم از موسیقی فیلم، صداهای طبیعت و محیط، صداهای مربوط به خانه ها، صدای شخصیت ها و صدای ساعت؛ 2. نمادهای ارتباط دهنده مانند گل، رمان خانم دالووی و کیک؛ 3. کارها، حالات و یا جملات مشترک شخصیت ها؛ و 4. عوامل متفرقه مانند تیتراژ